Vanmorgen kreeg ik online een filmpje te zien met daarin eigenlijk de oproep, wij mensen zijn niet gemaakt om alles wat er in de wereld gebeurd te zien en te beoordelen. We kunnen dit simpelweg niet overzien en niet begrijpen. Laat dat maar aan God over. Hij overziet alles en weet alles.

Dat triggerde mij. We zien zoveel online voorbij komen, via instagram, youtube, facebook, noem maar op. En als het niet onbewust voorbij komt tijdens het scrollen op sociale media, dan kan je het nog wel opzoeken op nieuwswebsites of andere kanalen. Maar moeten we daar wel mee bezig zijn? Moeten we dit wel allemaal zichtbaar maken in ons leven? Is het niet beter om bezig te zijn met het wereldje waarin we leven. Ons gezin, familie, werk en gewoon de buurt waarin we leven? Hebben we daarin niet al genoeg dingen die op ons pad komen waar we mee moeten zien om te gaan? Elke huis heeft zijn eigen kruis, wordt niet gebruikt als gezegde. Dan kun je zeggen, moeten we dan onze rug toekeren van alle ellende wat er gebeurd bij andere mensen? Ja, eigenlijk wel. Tuurlijk is het goed om te bidden voor andere en om onze broeders en zusters bij de Heer te brengen in gebed, maar ik denk dat we het daarna ook los mogen (misschien wel moeten) laten om het op die manier daadwerkelijk God toe te vertrouwen in geloof.

Mattheüs 6:34 Wees dan niet bezorgd over de dag van morgen, want de dag van morgen zal voor zichzelf zorgen; elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad.

Los van de fysieke wereld waarbij we die wereld denk ik kleiner mogen maken dan we nu doen vanwege alle media, zo geldt het ook met ons geestelijk leven. Laten we ons niet bezig houden met grote namen die dingen doen vanuit de Heer. Laten we daar geen oordeel over hebben wat deze of gene doet. En dan om het wat dichterbij te halen. Laten we ook niet te snel een oordeel hebben over onze broeders en zusters dichtbij. Als iemand de weg met de Heer gaat, wie zijn wij dan om te bepalen dat iemand niet de juiste weg gaat? Degene gaat toch met God? Maken we op die manier God niet veelste klein? Wij bepalen dat iemand een bepaalde weg moet bewandelen, omdat dat volgens jou de weg is die God van ons vraagt. Maar is dat ook zo? Gaat God niet met iedereen zijn eigen weg? En de weg die ik bewandel met de Heer is niet de weg die jij bewandelt met Hem, gelukkig maar!

Het huwelijk is daarin een mooie afschaduwing van jou reactie met God. Ik ken geen één huwelijk wat hetzelfde is, jij wel? Waarbij echtparen precies hetzelfde doen en handelen. Hoe komt dat? Nou we zijn allemaal uniek en bijzonder gemaakt door de Heer. We hebben onze unieke karakter trekken en eigenschappen. Maar ook allemaal onze rugzakje die we meenemen, dit is voor iedereen uniek. Kijk maar naar broers en zussen die uit hetzelfde gezin komen, over het algemeen dezelfde opvoeding en problemen heeft meeegemaakt, maar hier toch compleet anders mee om gaan. Zoals ons vingerafdruk uniek is, zo zijn we allemaal uniek. En dan terugkomend op het huwelijk, alle relaties zijn anders. Zijn daarmee alle huwelijken/relaties die jij ziet en anders zijn dan de relatie die jij hebt niet goed? Als we in onze relatie het samen doen, door te praten en ons uiteindelijk ook te richten op de Heer, is het toch goed?

Juist door te vergelijken en grenzen te maken van hoe een relatie moet zijn, maken we daarmee God niet kleiner dan dat Hij is? Hij is een groot God die wij als mens niet helemaal kunnen bevatten en begrijpen. Maak God niet zo klein als wij als mensen zijn, maar zie zijn grootheid aan en eer Hem daarvoor. Hij is immers onze Schepper en Heer, Hem komt toe alle eer.

Elke relatie met God is voor iedereen anders en uniek. Richt je dus op jouw relatie met Hem en wees niet bezig met de relatie die een ander heeft met God. Ook Jezus zocht tijdens zijn bediening de rust op bij God.

En ’s morgens vroeg, nog diep in de nacht, stond Hij op, ging naar buiten en begaf Zich naar een eenzame plaats, en bad daar. Markus 1:35

Leg alles in gebed bij Hem en laat het los. Ga met Hem.

1 Petrus 5:7 Werp al uw zorgen op Hem, want Hij zorgt voor u.