Zoals wij allemaal kunnen lezen in het oude testament had Jacob niet alleen twee vrouwen (Rachel en Lea) maar had hij ook een relatie met zijn bijvrouwen Bilha en Zilpa, de slavinnen van Rachel en Lea.

Maar als wij lezen in het nieuwe Testament dan zien wij dat bij het aanstellen van oudsten het eigenlijk een advies of zelf vereiste is dat hij maar één vrouw heeft.

Titus 1:5 (HSV) Om die reden heb ik u op Kreta achtergelaten, opdat u verder in orde zou brengen wat nog ontbrak, en van stad tot stad ouderlingen zou aanstellen, zoals ik u opgedragen heb. Zo iemand moet onberispelijk zijn, de man van één vrouw, gelovige kinderen hebben, die niet te beschuldigen zijn van losbandigheid of opstandigheid.

Jacob, die later Israël wordt genoemd is als het ware de oudste van heel het volk, hoe komt het dat hij “aan rommelt” met meerdere vrouwen en daar verder door God niets van wordt gezegd? Was het niet bedoelt zoals bij Adam dat hij alleen Eva had als vrouw en zij samen tot een vlees zouden zijn? Waarom kiest God juist deze man als volgende in de lijn van Abraham en Isaak om het uiteindelijke hoofd te worden van de 12 stammen?

Dit heeft alles te maken met dat de geestelijke zaken voorgaan op de aardse. Dat wat wij aards misschien raar vinden hoeft geestelijk gezien niet zo te zijn, het kan zelfs de bedoeling zijn voor die situatie terwijl het niet voor jou zo gelden zal.

Ook heeft dit soms te maken met cultuur en traditie waarin iemand is opgegroeid waarin God iemand niets kwalijk neemt. Als iets voor ons vanuit onze cultuur onjuist of raar is, kan dat bij een ander heel anders zijn. En voor God is een zonde pas echt zonde als je weet dat het verkeerd is wat je doet en je het toch doet. Want daardoor krijg je een slecht geweten, en dat zorgt er weer voor dat je niet tot God durft te naderen. En dan mis je pas je doel, want het doel van de mens is leven in een relatie met God. En je doel missen, dat is zonde, en gescheiden zijn van God wordt dood genoemd want God is de bron van al het leven. Zo leidt de zonden dus tot scheiding tussen mensen en God en dus tot dood.

In het geval van Jakob en zijn vele vrouwen die wij misschien wat vreemd vinden, mogen we een mooie afschaduwing zien van hoe hij een type mag wezen van Christus. Dit in zijn strijd met Esau maar ook zeker in het volk dat uit hem voortkomt, vanuit deze vier vrouwen.
Allereerst moeten we beseffen dat Jezus kwam voor de zonden van de gehele wereld, Hij zoekt Zijn volk bij elkaar vanuit die vier hoeken van de aarde, vandaar waarschijnlijk vier vrouwen. 

Dit verzamelen zal in fase gaan, want Jakob had eerst Rachel lief, net zoals God eerst Israël op het oog had als Zijn bruid. Maar Jakob kreeg eerst Lea, zij wordt gekend om haar doffe ogen maar ook haar trouw.  Lea staat symbool voor de gemeente van Christus die in plaats van Israël (Rachel) als eerste huwt en één wordt met Christus. De doffe/fletse ogen van Lea wijzen misschien als symbool op dat wij als leden van de gemeente ons niet richten op het aardse, dat wat wij zien, maar op het geestelijke. Israël wees de Messias af en zo zou wie de eerste zou zijn niet als eerste één worden met God. Toen keerde het evangelie naar de heidenen om zo daaruit een volk voor God te verwerven, de gemeente.

Daarna kost het Jakob nog zeven jaar om Rachel te betalen, dit duidt waarschijnlijk op de 70ste jaarweek in de profetie van Daniël waarin in Christus straks in de toekomst zich na de opname van de gemeente weer keert tot Israël en zij zullen na die zeven jaar verdrukking zien wie zij doorstoken hebben. Ook zij zullen dan tot geloof komen en één worden met Christus.

Maar hoe zit het dan met de twee vrouwen, de slavinnen van Lea en Rachel die zij beide aanbieden aan Jakob als vrouw? Nadat Jezus Christus zich heeft samengevoegd met de gemeente en Israël is het nog niet over. Er komt dan nog een oordeel over de rest van de wereld. Dit vanuit het oogpunt van genade, want in plaats van de wereld in een keer te veroordelen en te vernietigen gaat dit in stappen en zo krijgen veel mensen de kans toch door het oordeel heen te kiezen voor God. Dus eigenlijk is dat oordeel nog altijd een vorm van genade.

Uiteindelijk komen er nog twee groepen uit de wereld voort want de wereld is in een dualisme en staat voor twee en het zijn slavinnen van Lea en Rachel omdat de gemeente en Israël in die tijd van de laatste oordelen als lichaam van Christus mogen evangeliseren en mensen mogen vertellen van het blijde nieuws van de genade die er nog altijd is.

Zij zijn als het ware vrouwen die slaaf zijn omdat zij nog slaaf waren van de zonden in dat grote oordeel. Zij worden wel kinderen van God genoemd omdat zij tot geloof komen, maar zij worden geen erfgenaam genoemd net als een zoon van de slaaf volgens de bijbel niet mee erft met de zoon van de belofte. Hun kinderen wel, maar die worden gerekend tot Lea en Rachel.

De mensen die zich niet bekeren in dat laatste oordeel voordat het duizendjarig vrederijk gaat komen worden uiteindelijk van de aarde weggenomen zodat het duizendjarig vrederijk kan beginnen.  Deze drie groepen komen we ook tegen in de gelijkenissen uit Mattheüs 13;

Matteüs 13:44 (HSV) Het Koninkrijk der hemelen is ook gelijk aan een schat, in de akker verborgen, die iemand vond en verborg; en van blijdschap daarover gaat hij heen en verkoopt alles wat hij heeft, en koopt die akker. 45 Ook is het Koninkrijk der hemelen gelijk aan een koopman die mooie parels zoekt. 46 Toen hij één parel van grote waarde gevonden had, ging hij heen en verkocht alles wat hij had, en hij kocht hem. 47 Het Koninkrijk der hemelen is ook gelijk aan een net, uitgeworpen in de zee, dat allerlei soorten vissen bijeenbrengt. 48 Als het vol geworden is, trekken de vissers het op de oever. Ze gaan zitten en verzamelen de goede vissen in vaten, maar de slechte gooien zij weg. 49 Zo zal het bij de voleinding van de wereld zijn: de engelen zullen uitgaan en de slechten uit het midden van de rechtvaardigen afzonderen, 50 en zij zullen hen in de vurige oven werpen; daar zal gejammer zijn en tandengeknars.

Zo mogen we volgens mij de schat in de akker die weer verborgen werd zien als Israël. God vond hen eerst in de akker (het beloofde land) maar verborg hen weer omdat de tijd van de heidenen kwam. Toen vond Hij een parel in de zee, en de zee staat symbool voor de volkerenwereld, de heidenen maar de parel als de gemeente die uit die volkeren wereld kwam. Na deze twee volkeren komt de tijd voor de rest van de wereld, daar staan de vissen voor die gevangen worden waarvan de slechte worden weggegooid en de goede worden bewaard/gered. De vissen zijn ook weer in de zee, de volkerenwereld net als waar de parel (de gemeente) uit kwam. Vissen zijn horizontaal gericht, op aardse zaken, oftewel goed en kwaad.

God zend zijn engelen uit om hen te verzamelen staat er geschreven. Een engel is niet specifiek een wit figuur die met vleugels uit de hemel komt. Een engel betekent in het Grieks “boodschapper”. De gemeente en Israël zullen voor Christus boodschappers zijn van het goede nieuws, het evangelie. Dan zullen tijdens die laatste oordelen uitgaan tot alle hoeken van de aarde en het evangelie brengen en zo de goede vissen behouden. Vissers van mensen noemt Jezus dat. En dan pas komt het einde, zegt Jezus.

Matteüs 24:14 (HSV) En dit Evangelie van het Koninkrijk zal in heel de wereld gepredikt worden tot een getuigenis voor alle volken; en dan zal het einde komen.

Zo lijkt het verhaal rondom Jakob en zijn vrouwen vreemd, maar er zit altijd wel iets achter, een principe dat God erin verbergt en openbaart als de Heilige Geest het daarvoor het moment of tijd vindt. Er kunnen zelfs meerdere of diepere betekenissen aan zitten als het weer vanuit een ander perspectief wordt bekeken. Op dezelfde wijze sprak Jezus in gelijkenissen, niet als leuke verhaaltjes om iets duidelijker te maken, maar als verhalen om iets te verbergen voor sommigen en te openbaren aan de mensen waaraan Hij dat wil door Zijn Geest.

Lucas 8:9 En Zijn discipelen vroegen Hem: Wat betekent deze gelijkenis? 10 Hij zei: Aan u is het gegeven de geheimenissen van het Koninkrijk van God te kennen, maar tot de anderen spreek Ik in gelijkenissen, opdat zij niet zien, ook al zien zij, en niet begrijpen, ook al horen zij.

Maar wat betreft de vrouwen van Jakob maakt dat straks sowieso niets meer uit als wij eenmaal bij Hem zijn, want daar wordt niet gehuwd en ten huwelijk gegeven. We zullen daar als engelen zijn van God in de hemelen. Zo richt God dus op dat doel en laat soms de details en de vorm die wij zo belangrijk vinden in dit leven achterwege.

Matteüs 22:23 (HSV) Op die dag kwamen er Sadduceeën naar Hem toe, die zeggen dat er geen opstanding is, en zij vroegen Hem: 24 Meester, Mozes heeft gezegd: Als er iemand sterft die geen kinderen heeft, dan moet zijn broer diens vrouw trouwen en voor zijn broer nageslacht verwekken. 25 Nu waren er bij ons zeven broers; en de eerste trouwde en stierf; en omdat hij geen nageslacht had, liet hij zijn vrouw na aan zijn broer. 26 Zo ook de tweede en de derde, tot de zevende toe. 27 Ten slotte stierf na allen ook de vrouw. 28 In de opstanding dan, van wie van die zeven zal zij de vrouw zijn? Want zij hebben haar allen als vrouw gehad. 29 Maar Jezus antwoordde en zei tegen hen: U dwaalt, omdat u de Schriften niet kent en ook niet de kracht van God. 30 Want in de opstanding nemen ze niet ten huwelijk en worden ze niet ten huwelijk gegeven, maar ze zijn als engelen van God in de hemel.