Ik heb het er al wel eens over gehad, maar hoe je naar God kijkt hangt vaak samen met het beeld dat je van God hebt gevormd vanuit je achtergrond, cultuur en leer. Of vanuit je eigen filosofie.
Het nadeel van dit soort Godsbeelden is dat ze de Ware God altijd tekort zullen doen, want God is niet te vatten in een beeld in ons hoofd, of in een leer die wij op schrift zetten en Ja en Amen op zeggen.
Het is heel lastig om soms los te komen van een Godsbeeld, zeker omdat wij vaak dat niet eens beseffen te hebben.

Maar ook een hele grote geloofsheld uit het oude testament, namelijk Job, had een Godsbeeld gevormd. Overigens hadden al zijn vrienden dat ook.

Nadat Job diep in de ellende is geraakt,  terwijl Hij zo oprecht en vol geloof in God leefde, kwamen zijn vrienden bij hem en uiteindelijk nemen ze allemaal een voor een het woord. En allemaal komen ze met een verklaring voor de dingen die gebeurd zijn op basis van een gevormd beeld van God. En allemaal hadden ze (ik herken mijzelf zeker in deze vrienden) hun klep moeten houden zoals ze van aanvang wel deden, want allemaal deden ze God tekort.
Want niemand wist wat er op de achtergrond speelde, toch gingen ze er iets over zeggen.

Job 42:7 (HSV) Nadat de HEERE deze woorden tot Job gesproken had, gebeurde het dat de HEERE tegen Elifaz, de Temaniet, zei: Mijn toorn is ontbrand tegen u en tegen uw twee vrienden, want u hebt niet juist over Mij gesproken, zoals Mijn dienaar Job.

Het mooie van het verhaal is dat wij wel weten wat er op de achtergrond, geestelijk afspeelde tussen God en de satan, en dus weten wij dat Job niets te verwijten is en kunnen zo het gedrag en onwetendheid zien bij de vrienden van Job en dus ook de onzin van hun antwoorden en verwijten. Het is alsof wij iets kunnen zien van hoe wij vaak zelf ook zijn.

Als wij het antwoord van Job lezen aan de opmerkingen van Bildad zie we heel mooi dat Job eigenlijk al door had wat er nodig was tussen hem en God. Hij verlangt naar een man die als scheidsrechter, als advocaat kan optreden tussen hem en God. Die de roede (de straf) kan weghalen zodat God hem geen angst meer aanjaagt. Iets waardoor hij weer zou spreken met God zonder angst, en er dus een levende relatie ontstaat van kennen en gekend worden;

Job 9:32 (HSV) Want Hij is niet een man zoals ik, aan Wie ik antwoord zou kunnen geven, als wij samen voor het gerecht komen. 33 Er is geen scheidsrechter tussen ons, die zijn hand op ons beiden kan leggen. 34 Laat Hij Zijn roede bij mij weghalen, laat Zijn bedreiging mij geen angst meer aanjagen. 35 Dan zal ik spreken en niet bevreesd zijn voor Hem, want zo is het niet bij mij.

Maar toch eindigt het boek wel met een aantal verwijten aan Jobs adres, namelijk van God zelf. En dit na aanleiding van de dingen die de drie vrienden van Job hem verweten, waarna Job zichzelf ging rechtvaardigen tegenover God. Zij verleidde Job tot zelfrechtvaardiging wat los staat van de genade, en anders dan door genade kan God niet voor ons iets doen. Maar God wilde wel wat doen voor zijn vriend Job. Hij wilde voor hem die middelaar regelen.
Deze middelaar kwam, nadat de drie mannen stopte met het antwoorden aan Job, omdat hij in zijn eigen ogen rechtvaardig was.
Het gezag van God tegen Job en zijn vrienden begint via het betoog van Elihu, wat daarna overgaat in het rechtstreeks spreken van God tegen Job. Elihu betekent “Mijn God is Hij”.

Elihu wordt in het begin van het boek Job niet genoemd onder zijn vrienden en is er eigenlijk aan het einde ineens aanwezig, en verdwijnt al sprekend van het toneel. Hij is naar mijn idee het beeld van Jezus die komt met God Woord om zo Job te bevrijden van zijn zelfrechtvaardiging dat niet tot het leven leidt, en om op te staan voor de veroordeling die Job onterecht wordt toegewezen door zijn vrienden. Elihu treed op als middelaar, als advocaat in de vorm van een mens zoals Jezus Christus voor ons. In Elihu zien we de vierde vriend van Job, en dat is God zelf.

Zijn vrienden krijgen een uitbrander omdat zij geen enkele reden of antwoord hadden gehad van Job waarop zij Job konden veroordelen, en dat vervolgens toch deden alsof er toch iets moest wezen tussen hem en God. Doen wij soms niet net zo? Iemand veroordelen zonder reden, maar meer op basis van het gevoel of idee hebben dat iemand iets fout heeft gedaan voor God. Of iemand veroordelen omdat zijn geloofsleven niet qua traditie en gewoonten overeenkomt met ons altijd beperkte Godsbeeld?

Als wij, als broeders en zusters, in allerlei situaties voor God willen spreken en verklaren, moeten wij oppassen dat wij misschien niet ook terecht gewezen zullen worden. Soms mogen we doen zoals Job al deed vanaf het begin, het loslaten bij God en dan maar misschien niets zeggen, ondanks je wordt uitgelokt tot zelf rechtvaardiging.

Job 32:1 (HSV) Toen hielden deze drie mannen op Job te antwoorden, omdat hij in zijn eigen ogen rechtvaardig was. 2. Toen ontstak de woede van Elihu, de zoon van Baracheël, de Buziet, uit het geslacht van Ram. Tegen Job ontstak zijn woede, omdat die zichzelf rechtvaardigde tegenover God. 3. Zijn woede ontstak ook tegen zijn drie vrienden, omdat zij geen antwoord vonden, maar Job toch schuldig verklaarden.

En toch rekent God het Job uiteindelijk niet aan zoals we al lazen in Job 40:7, maar wel die drie vrienden. Elihu, en God zijn als een soort advocaat geworden die niet alleen voor Job opkomen, maar ook iets moois haalde uit de fouten van die vrienden.

En zo leert Job dat God groter is dan het beeld dat hij van God had gemaakt. Hij is enorm Groot, Heilig en Rechtvaardig. Oneindig en Machtig, maar ook een advocaat en Vriend.
God maakt vervolgens aan Job, door allerlei vragen over de grootsheid van de schepping die voortkwam uit Zijn Woord, duidelijk dat Hij niet te bevatten is voor Job. Hij vraagt Job allerlei grote dingen te verklaren, en toont dat Hij zelfs groter is dan die dingen;

Job 38:1 (HSV) Daarna antwoordde de HEERE Job uit een storm en zei: 2. Wie is hij die Mijn raad duister maakt met woorden zonder kennis? 3. Omgord nu als een man uw heupen, dan zal Ik u ondervragen. Maak Mij eens bekend: 4. Waar was u toen Ik de aarde grondvestte? Maak het bekend, als u echt inzicht hebt…

En zo komt door alle ellende voor Job er iets moois tevoorschijn dat kostbaarder is dan alles wat hij daarvoor had, namelijk het besef van hoe groot God is. Hij ontvangt een niet vast te leggen “beeld” van God wat aangevuld kan blijven worden tot in eeuwigheid via de middelaar. Zo gaf God hem de grootste zegen, groter dan God nog kon geven in materiële zaken, want daarin kwam Job niets tekort, en ook dat kreeg hij dubbel terug als bijzaak.